Podobnie jak drzewa, krzewy owocowe też wymagają corocznego cięcia. I też zaleca się letnie cięcie zaraz po zbiorach, wskazując na jego korzystny wpływ na kondycję krzewów i ich lepsze owocowanie w roku przyszłym. W przypadku krzewów celem cięcia jest formowanie luźnej, przewiewnej korony, ułatwiającej dostęp światła i powietrza do wszystkich gałązek. To sprzyja dobremu wykształcaniu się i dojrzewaniu owoców, a jednocześnie przeciwdziała zatrzymywaniu wilgoci, która może powodować rozwój chorób grzybowych. Ponadto regularne cięcie zapewnia właściwą wymianę gałązek owocujących w krzewie. Ponieważ w ogrodach działkowych co roku ktoś dosadza krzewy, zasady ich cięcia warto omówić poczynając od krzewów nowo posadzonych.
W szkółkach są dostępne dwa rodzaje krzewów: zwykłe i pienne-szczepione. Wydaje się, że w małych ogrodach działkowych sadzenie piennych jest bardziej racjonalne – zajmują mniej miejsca. Natomiast jeśli chodzi o cięcie to nie ma różnicy, jedne i drugie tnie się tak samo. Inaczej jednak tnie się porzeczki białe i czerwone, a inaczej czarne, bo to zależy sposobu owocowania poszczególnych gatunków.
Porzeczki czerwone i białe owocują na pędach dwuletnich. Krzewy kupione w szkółkach mają dwa lata, więc niezależnie od tego czy zostały posadzone w jesieni czy posadzimy je na wiosnę, będzie to dla nich trzecim rokiem wegetacji. Takie krzewy mają zwykle 3-4 pędy.
W pierwszym roku po posadzeniu każdy z tych pędów przycina się na 3-4 oczka (pąki), by pobudzić roślinę do rozkrzewiania. Dzięki temu w następnym roku otrzymamy od 10 do 12 mocnych, zdrowych pędów, które będą szkieletem krzewu. Usunąć trzeba tylko słabe, krzyżujące się lub ( w przypadku zwykłych krzewów ) pokładające się na ziemi. Z piennych należy usuwać odgałęzienia od pnia i odrosty korzeniowe.
Na pędach porzeczki białej i czerwonej już po czwartym roku owocowanie wyraźnie słabnie. Najlepiej owocują tzw. krótkopędy(gałązki boczne) na pędach głównych dwu, trzy i czteroletnich, więc każdy pęd po czwartym (najpóźniej po piątym) roku owocowania powinno się wyciąć u podstawy – stamtąd wyrośnie nowy najmocniejszy pęd. Bo u krzewów owocowych, odwrotnie niż u drzew owocowych, najsilniejsze pędy wyrastają z najniższych pąków, położonych u podstawy pędów.
Dobrze prowadzony starszy krzew powinien mieć 10-12 pędów głównych z mniej więcej równomiernym podziałem na pędy 2,3,4 – letnie, co zapewnia możliwość sukcesywnej wymiany najstarszych pędów . Pędy główne powinno się skracać o ok. 1/3 ich długości, zaś na ich odgałęzieniach czyli tzw. krótkopędach (one owocują) należy zostawiać 5-6 oczek. Przycina się 5 mm nad oczkiem skierowanym na zewnątrz.
Porzeczki czarne owocują na pędach jednorocznych i dwuletnich, dlatego ich cięcie i formownie krzewów zasadniczo się różni. Zaczynamy podobnie od 3 letniej rośliny. Każdą z jej gałązek należy przyciąć na 3-4 oczka, żeby się rozkrzewiła. W kolejnym roku, czyli w drugim roku po posadzeniu zróbcie to samo. W ten sposób w trzecim roku po posadzeniu krzew czarnej porzeczki jest już w pełni uformowany. Teraz pozostaje tylko cięcie odnawiające.
Trzeba dążyć do tego, by w krzewie było jak najwięcej gałązek jednorocznych i dwuletnich. Gałązki 3-letnie po owocowaniu powinno się wycinać. Usuwać trzeba także nadmiar gałązek – zwłaszcza ze środka krzewu oraz gałązki krzyżujące się i słabe. Środek krzewu powinien być rozluźniony, z dobrym dostępem powietrza i słońca.