Grzywacz

Grzywacze to największe gołębie występujące dziko w Polsce. Niegdyś typowo leśne ptaki spotykane są teraz również w miejskich starodrzewach. Najliczniej występują w zachodniej części kraju. Swoją nazwę zawdzięczają charakterystycznym białym plamom po obu stronach szyi.
Ich upierzenie ma kolor sinoszary z różowawym zabarwieniem na piersi i białymi obrzeżami skrzydeł. Są ptakami wędrownymi. Przylatują w marcu-kwietniu, odlatują między wrześniem a listopadem.
Zaraz po przylocie pary zakładają gniazdo w rozwidleniach gałęzi dużych drzew. Budują je byle jak, z drobnych, niedbale poukładanych gałązek i już w połowie kwietnia samica znosi dwa białe jaja. Rodzice wysiadują je na zmianę. Po wyprowadzeniu młodych zwykle decydują się na drugi lęg. U niektórych par zdarzają się także lęgi trzecie a nawet czwarte.
Grzywacze żerują na ziemi. Zbierają głównie pokarm roślinny – młode liście i nasiona traw, zbóż i krzewów, jagody oraz owoce drzew, w tym buczyny i żołędzie. U nas, w sąsiedztwie parkowego starodrzewu, gdzie gniazdują, często zaglądają do ogrodów.  Ich „śpiew”  to chrapliwe, głuche, gardłowe gruchanie.

Tekst i zdjęcia: M. Durczak