Kwiczoł

Kwiczoły należą do rodziny drozdów, wielkością są zbliżone do kosów. Kiedyś gniazdowały jedynie w północno-wschodnich rejonach naszego kraju. Dopiero w XIX wieku przesunęły swoje lęgowe areały na południe oraz przystosowały się do życia w pobliżu dużych siedzib ludzkich. Teraz spotkać je można na terenie całej Polski. Dobrze czują się wszędzie tam, gdzie znajdą osłonę większych zadrzewień. W dużych miastach chętnie zasiedlają obrzeża starodrzewów parkowych, a nawet, jak u nas, zaglądają do ogrodów.

Mają szarą głowę, brązowe plecy i skrzydła, czarny ogon. Pierś i spód ciał jasnoszare z orchowym nalotem i wyraźnymi czarnymi plamami w kształcie grotów. W lecie łatwo je zauważyć, bo podobnie jak wszystkie drozdy najczęściej żerują na ziemi w charakterystycznej pozie z opuszczonymi skrzydłami i zadartym ogonem.

Są aktywne i wojownicze – niejednokrotnie widziałem jak kilka kwiczołów przegania znacznie większe od nich wrony siwe. Pomagają sobie przy tym nie tylko skrzeczącym, podobnym do sroki głosem. Podobno ich sprawdzoną bronią jest własny kał, którym obryzgują atakowanego wroga.

Tekst i zdjęcia M. Durczak